*Vuslat Yine mi Kaldý?
Öyle kýrdýn ki beni, toparlanmam imkânsýz!
Senin için kurduðum, mihrâbý yýkýyorum...
Tenim kýpýrdasa da, rûhum inan ki cansýz
Seni gördüðüm güne, hep lânet okuyorum!
Neydi kopardýðýmýz, kýyametin sebebi?
Aratmazdý sözlerin, sanki Ebu Leheb’ i...
Önce pamuk gibiydin, sonra demir leblebi!
Kalbim kýrýldý benim, ne yaþlar döküyorum!
Oysa ne çok isterdim, aþký yardan itmeyen...
Bir boþluða attýn ki, düþmesi hiç bitmeyen!
Daha ne yapmadýn ki, hiç aklýmdan gitmeyen?
Sen ne haldesin bilmem, ben acý çekiyorum.
Söyle Allah aþkýna, iyi mi ettin þimdi?
O peþinden koþanlar, hani nerede, kimdi?
Parçalanan gönlüme, birtek sevgin hakimdi,
Baþýna çal sevgini, hep dudak büküyorum...
Un ufak edip gittin, býraktýn yel önüne...
Külüm göðe savruldu, arþý âlâ yönüne?
Vuslat yine mi kaldý, yoksa mahþer gününe?
Yaktýn tüm gemileri, dehþetle bakýyorum!
Antalya-2010/12
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.