*Küresel Isýnma
Kim demiþ ki, küresel ýsýnma yoktur diye?
Bizim küre ýsýndý, billâhi tütüyorum.
Sýcaklara bir bakýn, ateþ çöktü vâdiye!
Cayýr cayýr yandým da, eriyip bitiyorum...
Ozon tabakasýný çevirdik te kevgire,
Kavuruyor sýcaklýk, delikten gire, gire!
Kendi gafletimizle, yanýyoruz habire
Üstümde ne var ne yok,hepsini atýyorum...
Alev kusuyor güneþ, baþýmýzdan aþaðý!
Kuruttuk yeri göðü, tarladaki baþaðý,
Susuzluktan doldurduk baþýmýza yavþaðý,
Hatýr hutur durmadan, kaþýnýp yatýyorum...
Kutuplarda buzullar, eriyip akar oldu
Bulutlar gök yüzünden, pek boþ boþ bakar oldu.
Küre de ýsýnýnca, ormaný yakar oldu.
Her dal yanýþýna ben, göz yaþý katýyorum...
Bir taraftan kuraklýk, bir yandan su taþkýný.
Ýklimleri þaþýrttýk, teptik doða aþkýný.
Neyleyim cehennemde konaðýný, köþkünü.
Dünyayý batýrdýkça, billâhi batýyorum...
Zararýn neresinden dönersek, eðer kârsa,
Güzeller, kullanmayýn siprey miprey ne varsa!
Ne olur ki saçlarý, doða/nýn yeli sarsa...
Çevre temizlendikçe, keyfe keyf katýyorum!
Ýnsâf edin hepimiz ayný yer küredeyiz,
Söyleyin bana dostlar, hangi mefkûredeyiz?
Küreyi biz bitirdik, þimdi son süredeyiz
Doðaya zarar veren her kese çatýyorum...
Denizli/Karahayýt-2007
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.