iyi ki doðmadýnýz günahlar
iyi ki olasýlýklara býrakmadýnýz yalnýzlýðýmý
geceydi
susuþlarýn çoðaldýðý
paramparça duygularýn yaðmura çarpmasýydý telaþlý koþular
baðýrsam sesim uçurum uzaklarda çiçeklerle oynaþan
ve bayat bir intiharla pencereme düþen
ölüyormuþum meðer hüzün atlasýnýn yüryüzünde
bu vakitte vurdular zamansýz ayrýlýklarýmý
karanlýklar içindeyim kýmýldamýyor içim
baksam yükseklere incecik ay korkuyorum
unutur oldum odamda resimleri
çýldýrdýkça bekleyiþler avucumda
cam kýrýklarý/kanýyorum
günlere...
kent yangýnlarýmý alýp giderken
sokak aralarýna boþalttý sahipsiz aþklarý
anýlarýma giremedi adamlar
aðlayýþlarý damla damla
tuzlu su akan
þimdi acýlar denizi
yüreðim/e
-aklýma gelenler uzun uzun öpüyor dudaklarýmdan-
ah
deli rüzgar uçurmasý
baþucuma býraksa da kýyýlarý gitsem
yalnýzlýðýn güneþler doðurduðu aydýnlýða
nasýl yapsam günahlar ýrzýma geçmeden
ki
nerede umut görsem büyüyor
yalancý gül gibi
ellerime
-ölüm gözleri mavi korkularýma gelir-
geceydi
susuþlarýn çoðaldýðý
tenime kaldýkça canlar ulurdum
destanlarýn dergahýnda
kudurmuþ bütün arzular sarýldýkça zamana
mýhlýyorum gölgemi duvarlara
kimse dokunmasýn bana
çirkin ve
soðuðum