Tanrı alacaklıdır

Sevilerek acýlardan yürünmüyor artýk
Sessizce sislerin içinden gidenlere
Ayrýlýklar yataklýk yaptýðýndan beri…
Öfkemizin ardýndaki tabaklarda arta kalan
Yanlarýmýzý sýyýrýyoruz…
Ellerimiz en acý yanlarýmýz…
Gözlerimizin bir yaný hala çocuk
Hala
Fakir avuçlara düþen yaðmurlarýn
Ýzi güneþe çýkartýlmazken
Arta kalan parçalar keser
Elleri…

Gidenlerin isimleri kütükten silinince
Her insan sarsýlýr
Ne kadar derinde olursa olsun kollar…
Kesmeyi çocukluktan öðrendik
Fazlasýyla çýkan sakallarla
Tanýþýnca…

Bir baþka adamýn avuçlarýnda
Deðiþir her yüz
Tanýnmayacak maskelerin
En kötü yanýdýr
Gözlerinde deðiþeceði endiþesi
Ve
Gözlerin çaresizliðinde herkes kadýn
Ve biraz
Gözleri eðdiren yüzlerde adam…
Her þey gidildiðinde bitti deniliyordu
Ve ölüler ölü olmuyordu… Her zaman

Aklýndan çýkan rüzgarlarýn savurduðu
Ýnsanlar
Ve olmadýk mücadeleler zamanýnda
Yüreðinden eksik koþan aþklar
Doðdu bir yaný sakat olan
Olmadýk adamlar bulundu
Olunacak en cani kadýn…
Aklýndan eksik ve bir o kadar yüreksiz
Ýnsanlar gezinir oldu
Bir akþam sokaðýnýn sayýsýz
Kaldýrýmlarýnda…

Hep mi rüzgar götürürdü
Olmadýk anlarda elimizden fýrlayan
Kalpleri…
Yoksa gitmek mecbur muydu?
Her sevene…
Sevilene…
Yoldan geçenlerin sessizce
Kandýrýnca kader oyunlarýyla…
Kim biliyordu
Oyun oynamayý kim çocuk olmuþtu
Kim çocukken öðrenmiþti ki hayatý
Kazansýn son eli…

Sessizlik çöker ve bazý geceler
Ne gelen tanýdýktýr nede giden
Her bir dalganýn sesinde raks eder
Sandallar
Gözlerinde bir ýþýk beliren fenerlerin
Dillerinde kurtarýlan hayatlarýn
Ruhlarý parlaktýr hep
Gece hiç kararmaz…
O sahil fener alayý dýr
Ve alaya alýnýr her gece
Bir sahil ateþinde…

Martýlarýn götürdüðü
Acýlar hep derinlere batar
Karaya konmaya korkar bazý kuþlar…
Uçmayý öðrenen kanatlar
Hep özgür sever
Bulutlarýn çocuklarýdýr bütün kuþlar
Öldü mü mutlaka yaðmur yaðar
Bu kente…
Ve en bilindik acýlar eser
Kanatlarý olmayan…

Elleri birbirine düðümlü kader mahkumlarý
Yaþar
Denizin en ortasýndaki muazzam manzarada
Bazen öyle geçer ki rüzgar
Alýr götürür bir mahkum denizin
Sýrtýndaki adaya…
Yaþanýlasý acýlarýn mahkumluðu batana
Katardýr…
Hep kan çeker içten içe…

Hep diþlerinde sayýsý eksik
Þekerci bir adamýn çocuðu gibi
Olmak vardý eskiden…
Hep zamansýz hep ansýzýn düþer
Diþler
Ve geçirilecek kadar ýsýrýlmazdý
Aðza alýnan her isim…
Ýsimler düðümlerken içimize giden
Her yolda
Bir ölü kadar susmak vardý
Acýlar yutulmayacak kadar büyüdüðünde…

Hep maskeli hýrsýzlarýn üþüdüðü
Kýþlar aðlanýrdý
Herkes yýrtýp attýðýnda yüzündeki maskeyi
Yaþamak daha kolaydý sanki…
Aklýmýn fikir almaz baðlarýydý
Yýllandýkça tadý dudaklarýna benzeyen
Yanlarým…
En olmadýk yangýnlarýn fakir babasýydý
Ekilip elenerek ekmeðe giden
Köylü ayaklarým…

Hep zaman aþýmýna uðramýþ
Tarihi ve eski bir defterin küflü satýrlarýnda
Býrakýlan insanlardan
Umut baðý kesilmedik
Kurbanlýk acýlar býrakýlýr
Bayram yerlerindeki acýlara benzerdi
Hiç bilmediði yüzleri çizen ressamlardan
Bilindik tablolar almak…
Acýsýnda bastýrýlan parmaklar kesilir
Günahsýz basýlan tetiklerin günahýnda
Ceset dolu beyinlerden içilen fikirlerin
Sonuçlarýna geçirilir yastýklar
Alýnan her þey biraz akýl karýdýr…


Hep mutsuz geçen saatler
Uðursuzluk getirir…
Gölgeleri olmayan yüzlere…
Ve kayalýklara vuran cesetlerin
Sessiz namelerinde çýðlýk çýðlýða
Eser rüzgar…
Kayalýklarýn ele avuca sýðmaz
Hýrçýn çocuðu…
Bir intihar varsa eðer yakasýnda…
Gece her daim ayrýlýklarýn
Batmayan kaptanýdýr…
Yýldýz niþaný her daim göðsünde…

Hep elinde kalemiyle göðsündeki yaraya
Bastýran adamlar gezer
Eðer deniz öpüþüyorsa sahille
Hep bir kadýn sever
Gözleri deniz… Saçlarý biraz kýzýl
Her sabah…
Böyle zamanlarda ölen adamlar
Hep kimsesiz
Hep kim seniz
Hep kimsiniz
Ölür…
Sahipsizliðin en acý yanýdýr…
Kalbin üstünde pinekleyerek
Adýný unutmak…
Çaresizlik isminin yalnýz kalmasýdýr
Eðer mezar taþlarý hala büyükse…
Büyük yüreklerin acýlarý kaldýrýlacak
Yük deðildir
Eðer kalem ve kaðýt bir dost deðilse.

Ve
Temerrüde düþen her aþýk için
Tanrý alacaklýdýr…

(Se)
Sosyal Medyada Paylaşın: