Gölgenin Nura Aşkı

O hoyrat rüzgarlarýn sesiyle fýsýldaþýr nebat,
Rahvan atlar gibi eser,kalýn gövdeli gürgenler yurdunda.
Kuruyan yapraklar uçuþuverir yelelerinde.
Sen bembeyaz doðarsýn ormanýn derinliklerinden,
Öylesine bir beyaz ki bu,gözler ona bakamaz.
Aðaçlarýn dallarý yerlere deyer.
Sarmaþýklar çözülürler,sarýldýklarý gövdelerden.
Bir gölge gibi kaplarsýn boþluðu,
Her yer sen olur,seninle dolar sevgilim.
Bu diyarýn nefes alan ciðerlerine hava olursun sen,
Seni soluyan nebat,bir baþka açar çiçeklerini.
Renkler gölgende solar.
En berrak sular,yüzünün safiyetinde bulanýklaþýr.
Kokun sarar meralarda açan yasemenleri.
Uzaklarda dirilen keder,siyah bir yasa bürünüp,
Baharýn neharýna kasvet yaðdýrýr.
Karanlýkta açan çiçekler gibi birbaþýna kalýrsýn.
Etrafýndaki hiçbir þey sana benzeyemez sevgilim.

Sen hazan þarkýlarýndaki kýrýk porteler gibi,
Dökülürsün notalarýn hislerinden.
Bu ahenk ritmini ararken,sende kaybolur gider.

Gölgeler aðýrlaþýr ve siyah bedenleriyle yýðýlýrlar tek tek.
Onlar senin olduðun diyarda var olurlar ancak.
Gölgeler güneþ ne kadar nurluysa o kadar siyahtýr.
Sen gözlerini kaparsýn ve onlar ölürler.
Ömürleri senin gözünü açýp kapaman kadardýr.

Kalýn gövdeli gürgenler yurdunda bir peri kýzý dolaþýr,
Yalýnayak bedeninin dibinde siyah bir gölge ile.
Ben gölgen olur,ayaklarýn altýnda ardýndan yürürüm.
Sen ne kadar aydýnsan,ben o kadar karanlýðým.

Beni burada býrak, býrak burda öleyim.
Duy peri kýzý,sana aþýðým,sevdana köleyim.

Sosyal Medyada Paylaşın: