gülümseme ey çocuk
bu soðuk kent kaç sonbahar eder?
yüzüne astýðýn bu tebessüme
aldanýr mý sanýyorsun keder...?
açmaz harranda gelincikler
Dicle kurur
Fýrat kudurur
’sözüm yok haldan bilmeze’
bu yangýnlar,bu kurþunlar
bilmezler nerenden vurur...
bilmezler seni çocuk
bir avuç laf ederler
seni böyle kederinle
yaralayýp yaralayýp giderler...
batan her güneþ
sabahý müjdeler
oysa
kimse uðratmaz seni düþlerine
içine düþen,
büyüyen bir kutup ýssýzlýðýnda
uyu der sana ecelin
uyu da büyü
kendine gömüle gömüle
büyüt içindeki o amansýz türküyü...
bilmezler seni çocuk
bir avuç laf ederler
en güzel türkülerini
yaralayýp yaralayýp giderler...
býrak yüreðin kazýnsýn
geçmesin boðazýndan tek lokma aþk
seni
ellerinde konuþkan tesbih sesinle
kocaman bir adam saysýn
çünkü
yazýlmayacak kadar gerçek
yaþanmayacak kadar yasaksýn
sen yine her yýldýza bir düþ as
gök
yüzünde
düþ yüzün olsun
sen yine s-ona sakla yaralarýný
sonun da onurun olsun...
bilmezler seni çocuk
bir avuç laf ederler
sarýldýðýn onurunu
yaralayýp yaralayýp giderler...
Esme ey deli rüzgar,yolumun düþtüðü her cephe yenilgi.Ey adýný söyleyemediðim cinayet,ey zehri arzulayan þehvet,üþüyorum,göðsümde tek mezar yeri kalmadý...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.