bahara gizlenmiþ þaþkýn bir hazan mevsiminde
’giden midir terk eden,kalan mý? ’
þimdi
býçak keskinliðinde mevsimlerime kirli baharlar yaðarken
dilekler tutuyorum gökyüzüne emanet býraktýðýn yýldýza!
ve ateþe verip bu cehennemlik mevsimi
sürgün uçurumuna kederinle üþüyen kuþlar çizerek öldürdüm kendimi
ama sen üþüme ne olur
nasýlsa bir cinayet zanlýsýyým bütün þiirler senden yanayken...
üç kilit altýnda kurþuni bir sessizlikle
ömrünü bahara baðýþlamýþ hezaren çiçeði!
artýk sana bir çöl kentinin ismini veriyorum
býraktýðýn yangýn kadar kýzgýn...
.................................................. A - M - A - R - A...!
ey rüzgarla gelen düþ!
ey bahara sevdalý gidiþ!
ben,daðlarýma sinmiþ nergis sarhoþluðu
sen,
baharla gelen coþkun ýrmaklara sevdalý okyanus...
meczup gözlerimi alýp
ateþe vermeden bedenimi sakýn bakma gözlerime
çünkü;
bütün nehirler iki yüzlü Amara
tüm denizler yalancý...
yalancý yelkovana binmiþ zamanlar
sen güneþi giyinip gittiðinden beri
bütün yýldýzlar yalancý...
sevmiyorum artýk hiç bir baharý
gidiþin;
sevimsiz bir takvime kurulmuþ mayýs kadar acýmasýz çünkü
bu bahar gözlerinsiz geçecek diye
saçlarýna dokunmadan taze bir yokluk getirecek rüzgar
hangi güne sýðarsa yokluk
öyle iþte...
bahar,senin güldüðün her mevsimdi Amara
oysa þimdi sevmiyorum biliyorsun hiç bir baharý
gözlerin,yeþeren her tomurcuk
saçlarýn,adanmýþ atlasýmdý benim
yüzün,melez þafaklarýn utangaç yüzüydü
esmer gülüþünün gezindiði her coðrafyada
þimdi;
umudun döllendiði yerde deðilim artýk Amara
taþkýn öfkemde kabarýyor yüreðim
kahredici mayýslar
ve süzülen perçemin geçiyorken gecemden
zamanda asýlý kalmýþ bir an gibi
saklýyorum hüznümü...
sýðmadýðým kentleri yazýyorum sýðýndýðým þiirin buzdan dehlizlerine
ve bir geceye bir ömür nasýl sýðdýrýlýrsa
öyle iþte...
her gün selamladýðým daðlarý da terkettim artýk
ne sesine benziyor hiç bir þarký
ne yankýsý gözlerinin
ne de avucuna dokunan dudaklarým
sevmiyor hiç bir baharý
oysa
ellerin Amara
ellerin
bir ömrün mülteci dokunuþlarýydý...
bir çiçeðe dokunurken üþüyen rüzgarlarý da sevmedim biliyorsun
ve çiçekler üþüdüðü için baharý.
daðlarýmýn bütün nergislerini sýðdýrmak isterdim
uykularýma pusu kurmuþ saçlarýna.
ama bak yine mayýs dayanmýþ ömrüme Amara
çiçekler de üþüyor ince çizgisinde hayatýn
ellerim çirkinleþiyor kötürüm geceye yokluðunu yazarken
gece gülüþünle dokunduðun ömrüm
akrebi kayýp bir saate dönüyor
sessiz kulelerde uðuldayan isminle
sevmiyorum baharý..sevmiyorum
sevmiyorum biliyorsun
ve adýn kadar ýsýtmýyor iþte Nemrut’ta doðan gün
ismine gömülüp
adýný verdiðin yangýna sýðýnýyorum sen gideli
bakýþlarým da üþüyor artýk kendi ecelime kurulurken
ölü annelerin emzirdiði çocuklar gibi
ve öksüzlüðe nasýl alýþmalýysam
öyle iþte...
soluksuz bir nefesin kýyýsýna vuruyor bahar
ismin kirpiklerime takýlmýþ bir düþ oluyor Amara
oysa biz uyuyan gecenin ninnileriyle büyümüþtük
lorili ezgilerin büyüsünde
þimdi yoksun diye
analarýmýza miras kalmýþ aðýtlarýmýzý topluyorum
yalýn ayak çocuklarýn göz bebeklerinden
bir isme bir aðýt nasýl yakýlýrsa
öyle iþte...
ben gecelerimi ateþe verip
sevdamý mem û zin aþkýna banarken
sana bir çöl kentinin ismini veriyorum
kavuran yokluðun
daðlanmýþ yüreðime dokunan gözlerin kadar yakýcý
ve þimdi
adýnla baþlayan her mevsimden söküp baharý
bütün iklimsiz çocuklarýn ismini de alýp
sana mülteci yüreðimle geliyorum A M A R A!
al iþte beni de göm
bu yalancý,bu sinsi
bu cehennemlik bahara...
bir anneye bir çocuk nasýl sýðýnýrsa
öyle iþte...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.