Gel!

Kavuþamadýðýmýz anlar kadar karadýr gözlerin
Elif emsalidir gözünün gözüme iliþmiþliði
Gururludur… Lekesiz….
A gibidir kimi zaman
Çok sesli….maðrur…sonsuz….
Kayýp karanlýktan dert yüklü gözlere akarak
Gel ben beklerim!

Rüzgâra izin verme…
Ýliþmesin saçlarýma buselerinden evvel…
Muhakkak ve mutlak arasýnda
Aðýt yaktýrma he gibi…
Gel ben beklerim!

Asimetrik tasvirlere gücüm yok benim
Ýmanýma yerleþmiþ hasretliði sur’a niyet üfler,
Ve ruhumuzun;
Hasretlendikçe arsýzlaþan ruhumuzun
Nazarýndaki nemi silerim…
Gel ben beklerim!

Uykusuz, susuz, telaþlý yüreðime
Bir aman ver sevgili…
Vav gibi kývrýlayým… Uyut beni…
Yusuf’un kuyusundan içir sevgili
Yahut Ferhat’ýn el emeðinden….
Karýnca telaþý dindirir gibi dindir sevgili…
Belirsizlik tereddütsüz cüret ederken
El koymaya ebede
Gel ben beklerim!

Sihirli lambam ve el sürdüðümde
Var olacak dev cinim yok…
Seni, seni, seni diye
Dileyecek üç dileðimde yok…
Ki bilirsin sevgili,
Ben dilek sevmem!
Lakin
Gel ben beklerim!

Ýmkânsýzlýðýn örgüsünde yaradanýn
Bir ters bir düz düþürdüðü iki düðümüz…

Beklerim sevgili,
Badireli yolculuðunda
Son nefeste de olsa...
Yaðmur çamurda, günde gecede
Gel ben beklerim…

Sosyal Medyada Paylaşın: