Korkmam!
Ey þems-i ikbal!
Vur ruhumu yerden yere
Ötesizliðimin yüzüne tüküre tüküre…
Kanat baðrýmýn hýçkýrýk dolu sesini
Sen öldür bugünümün canýnda beni…
Korkmam, hançeri indirdiðinde daðýlmýþ gönlüme…
Ýnfazlar gölgesinde ergen olurken tüm aklar,
Nakýþ nedir bilmedi gözler
Umut öldürmeyi bildi evvelce…
Her dans ediþinde iðne ipliðin kör düðümler atýldý ömre…
Geçir boynuma ilmeði hadi…
Korkmam, sehpama vurduðunda sallanýrken bedenim…
Edebi derman bilen sýfatlarýn
Kirli günlerinden sýyrýlmýþtýr þafaklar
Ve ben arada kalmýþlýðýmla közledim yüreðimi….
Bir sýcak bakýþýnda sürüklendi
Sýzýlarým intihara…
Korkmam, ayak izlerinde can verirken gözlerim…
Sen tek tek yýkýlan surlarýmdan içeri girip
Yaðmalarken yegâne þad anýmý
Kurutmaya çalýþma giderken nazarýmda ki yaþý.
Koy bir acý kahve önüme
Ve umut sallansýn þimdi
Beni gömdüðün yerde…
Þu demde ite kaka sürgün etme beni!
Korkmam, yedi dipsiz vadi aþmaktan, Kaf daðýndan…
Korkmam, senin gözlerin gökyüzüyken kanat çýrpmaktan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.