Mihnet!

Basa basa tüm canlarýma
Ayak izlerini aný diye býrakanlar oldu yüreðime.
Üç günlük acunun sonundayým..
Düne baktýðýmda
Ellerinin gözlerimde ki nemi sildiðini görüyorum
Gözlerinde ki acýyý birkaç umuda gömerek üstelik…
Biliyorum kýsýk seslerle ayýplarýmý örtüþlerin
Geri gelmeyecek anne!


Ansýzýn bir kalabalýk ortasýnda dirilirken bakýþlarým
Yüreðimde senli sensizliðin hasreti ile
Kana buluyorum kan kýrmýzýsý gülleri
Gecenin düþler yankýsýndan sebep
Öldüren bir yarýsýnda…


Eskidenmiþ çýnarlarýn ayakta ölmeleri
Tüm kurallar bozuldu!
Izdýraplý dünlerin gebeliðinden
Kör topal yarýnlar doðdu anne!
Ki zaten ben çoktan infaz etmiþtim atiyi
Sokak baþýnda henüz burnumu el tersi ile sildiðim günlerde…


Ne yanaklarda al,
Ne gözlerde masumiyet ararým artýk…
Güllerin istanýnda kaybolmuþ
Bir diken olmuþken umut…


Keskin buðularý yaðdýrdým bir kere ömrüme
Üç telli sazýn hiçbir perdesinden çýkmaz
Yüreðimde ki öfkenin türküsü!
Ve dile gelmez hiçbir týný ile
Sevdiðimin sol yanýmda býraktýðý sýzý…


Dudaklarýmda infaz ettim tüm kelamlarýmý,
Keyfiyet baðrýnda saklý tutulmuþ mutluluklarý gördükten sonra
Artýk dalý kýran hiçbir rüzgâra demem zalim!


Heyhat!
Ruhumuzun dili çözülürken kendimize dair
Lafý lakýrdýyý bir kenara itip

Biter mi bu arayýþ
Anamýn mis kokulu imanýna koyduðumda baþýmý?




Sosyal Medyada Paylaşın: