Yek

Sevdamýn sýrrýný aþk þarkýsý yaðmura söyledim…
Üstümde hasretin kýzýllýðý kokarken
Ve elem bakýþlarýmda batarken meþk
Azýðým olsun kýyamete kadar nurlu gülüþün…

Ne ‘yar’dan;
Ne ‘aþk’tan sýyrýlabildim….
Karýþýrken þafakta dizelerime üç harfliler
Aþý, suyu, güneþi bilmedim…
Gönlümdeki geçim kaygýsýna
Rýzýk olup uðrarsýn diye bekledim….

Gözüm geceye eþ olsun ki
Gidiþinden sonra ki
Her sabah yüzüme sevdaný deðirdim…

Denize ve arþa karþý savuruyor saçlarýmý rüzgâr
Dingin bir lacivert sessizliðinde
Yüzün bir kadeh oluyor Tuna gibi nazlý duran
Sözün þarap yýllara meydan okuyan…
Bile bile harama el uzatýyor da gönlüm
Ah etmiyor…

Sevdanýn pususuna düþmüþ debelenirken
Yek kalmayý ve
Güle deðil küle dönüþleri keþfediyorum…

Þimdi ben eli yüzü çamur taþralý bir çocuk
Endamlý sabahlara toz pembe hayallerle uyanmayý çoktan unutmuþ….

Ve emanet kalemim
Bir þiiri daha
Yalnýzlýkla kapatmýþ….

Dâr-ý Bekâ

Sosyal Medyada Paylaşın: