kýrlangýç gözlü þehrin yalnýzlýðýna atýyorum
ýþýksýz pencereleri
düþler soyunuyor yapýþkan duvarlardan
bir kalabalýk ki göç ediyor bulutlarla
kaybolurken çocuklar
aðaçlar da ölüyor
mor gölgelerin avuçlarýnda terliyor intihar eden her þey
veda ediyorum þehrin öksüz odalarýna
beynimde kan sesleri
Anneler hiç aðlamýyor
rüzgara alýþýk suskunluklar
durgun saatlerde
yangýnlara dokunmayan omuz taþýyorum
gözlerim bomboþ
tarih sökük bir geceden fýrlatýyor tüm aynalarý
ayazlar kýrýlýyor
damarlarýmda yokluðun nakýþý
hangi ses duyar selamýmý
topraðýn üstünde zenci ýþýk
siyahlatýrken rüya içinde kelimelerimi
ey yeryüzü
gör aydýnlýðýmý
içimde aðrýlý kayalar
zamanýn kuyruðunda sallanýp durmaktayým
bir yaðmur yaðsa silinir mi
ayaklarýmýn altýndan
þehrin karanlýðý