/karanlýktý, üþüyordum ayaz yemiþti gözlerim hasret kokuyordum telaþlý gibiydi sesim birileri geçiyordu yoldan ben kendimi çoktan unutmuþ gibiydim/
anne karanlýk çöktü bir ilkbahara aldandým al dediler çok istediðimde mýzýkçýlýk edeceðimi bilmeden piþman oldular sonra çok aðladým kan revan bir kýþa reva gördüler ömrümü
anne sabah olmuyor yazýklarla, vahlarla bitirdiler beni keþkelerle, piþmanlýklarla geçen ömürler gibi çaresiz ah’ým kalacak bu alemde
senin gibi güzel deðil hiç bir þey yazamýyorum ne kadar kirlendiðimizi kelimelerim çok zavallý anne saflýktan yana ne kaldý geriye þimdi tam sýrasý derinden sarsýlmanýn
ay bir güneþ gibi aydýnlatýnca geceyi herþey sanki dizi dizi yýkýlýyor önüme ay doðmasýn yýldýz yaðmasýn anne korkuyorum insansýz evlerden insafsýz insanlardan acýnýn þerrinden çok korkuyorum karanlýk aydýnlanmasýn örtsün herþeyi siyahlar beyaz kirlenmesin bari bir tek o saf/temiz kalsýn n’olur
yaralarýma tuz basanlardan koru beni anne safsata bu trajikomik hayat kýzýn daha büyümedi yine yenildi kuralcýlara çiðneyemiyorum anne yasaklarý s/aklayamýyorum gözlerim bir mermi oluyor dehþetinden ben bile ürküyorum
anne beni azat et/sinler artýk sindirmesinler doðruluða sýðýnýp býkmak bile yoruyor bazen fena sýzlýyor en çok canm kendimi kendimden soyuyorum bir aklým kalýyor geriye akla ziyan aklým!
bakmak çözmüyor hiçbir þeyi anne baktýkça asalaklar yapýþýyor derime dökemiyorum/sökemiyorum keneleri ve silemiyorum býraktýðý(m) izleri
anne her þey manasýz beni de aldýr sadeliðine çokluktan yoruldum sorumluluklardan azat et beni az’a kanaat edelim aç kanatlarýný üzerime koru beni anne beni koru benden bile anne n’olur koru
......................
’Beni burada arama Arama anne Kapýda adýmý Adýmý sorma Saçlarýna yýldýz düþmüþ Koparma anne aðlama’
Nevzat Çelik
.....................
fulya/ocak2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fulya CODAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.