//...Bana nerde kaybolduðumu sorma
Herkes doðarken kaybolur çünkü
Ve sevdiði gün bulunur
O yüzden beni buldular
Kayýp olan sensin sevgili!...//
1)
Solgun bir mahallenin
Tek duvarlarý yýkýk bir evinde
Baþlamýþtým ilkin, yaþamaya tutunmaya
Komþular yorgun gözlerini üzerime atardý
Tek tük göz avuntularým kalbimde patlardý
Kimse bilmezdi
Benim yüreðim, kahkahalarýmda atardý...
Sonralarda düþtüm bir fikrin peþinden sokaklara
Mc Donalds’a düþman oldum diye
Aç býraktý kebapçýlar bile beni
Cuma namazý yerine
Üniversite sýnavýna hazýrlandým diye
Çalýndý sýnavýn sorularý
Ýnce býyýklý, kalýn sakallý olamadým diye
Sekiz kaburgamý feda ettim elin memleketinde
Yinede hasta bakýcýlar kýrdý kalbimi
...vardý kesin, yukardan gelen emirde bir keramet diye
2)
-Peki, ben bu ayaklanmanýn neresindeyim?- diyeceksin
Bende çok aradým bu sorunun cevabýný
Çok sonra da olsa buldum,
Kalabalýk bir misafirlikteydim þubatta
Sabah vakti, tam çýkacaktým ki evden
Ayakkabýlarýmý aldým elime
Ayaklarým yok!
...
Sen sevgili!
Benim yürüdüðüm tüm yollarda
Ayaklarýmsýn, beni dik tutan
Sen büyüdüðüm her sokakta
Sen tutunduðum her durakta
Dokunduðum her kadýnda
Uyuduðum her yatak da
Savunduðum her zamkta
Fani yerlerimi vuran her tankta
Sen sanatta
Sen boðulduðum kulaçta
Ve sen her kazançta...
Sen benim attýðým her adýmsýn
Ondandýr;
Gözlerimi gölgesinde ki dudak payým...
Hüseyin Özkaymak
05 Ocak 2011
Ayvalýk