AŞK VE ADAM

Yürek soðukluðunun yanýnda,
Zemheri ayazý nedir ki?

Akþamýn kýzýllýðý geceye döndüðünde,
Ve karanlýklarla örtüþtüðünde,
Çýkarsa Dolunay,
Gözler ister istemez yakamoz arar.
Arar da, yakamoz bir yana,
Ne yaslanacak bir omuz,
Ne de candan öte gördüðü yoktur yanýnda,
Gözlerin de, ellerin de bomboþ.


Sýçrayýþlarda kýrýlan zamanlar gibi,
Havada kalmýþtýr her þey.
Ve iþte o zaman; hayali
Siyah bir geceden ibaret kalan
Semasýnda parlayan tek bir yýldýz görür,
Ve hiç sönmemesi için belki de dua eder.
Ne var ki, gün ýþýdýðýnda o da gizlenirken,
Kuytularýn en kuytusunda,
Göz yaþýnýn kurumuþ tuzudur yanaðýndaki.


Bilmez ve anlamaz der usulca,
Rüzgârda yankýlanýr sesi ve yine yüreðine döner.
Acýlarýnýn onarýmýný zamana býrakýr,
Ve zamanla sallayarak uyutur özlemlerini,
Týpký, yarým kalan aþklar gibi,
Tamamlanmamýþ þarkýlar gibi...
Uzanan ellerindeki boþluk deðildir,
Hesabýnda hesapsýz kaldýðý...
Bilir ki, veren el, alan elden üstündür.
Buruk bir boyun büküþün eþliðinde,
Adýmlarýn geri geri gidiþi, bir hicretin baþlangýcý,
Ve kendine dönüþün ta kendisidir.
Gözler yaþlý, Gönül yaslý da olsa...
Seven, karþýlýksýz sever!..
Beðenen ise, karþýlýðýný bekler!..


Aydýn

Ist. 03 OCAK 2011














Sosyal Medyada Paylaşın: