parçalanmýþ günlerdir yetim çocuklar,
kimseler bilmez parçalarýný onlar kadar
kaçmaksa ölüm körler zindanýndan;
körlere zindan ne yazar?
sahi kaçmaya daha kaç var?
içimde hasretinden utanan
bir eþkýya kederi,
ve
parçalanmýþ bir ömre dair ne varsa kirlettiðim
kara bir leke gibi düþüyorum
günlerin nakýþýna
ve yetim bir çocuðun kederli bakýþýna
kirleniyor,kara bir gergefe gerilmiþ günler.
sarýlýp o üþüyen günlere
notalarý kurþunlanmýþ türkülerle
sazlarla...ayazlarla...
çalýntý masallarla çaðrýlan
umutlara yürüsem; yalnýzlýða,
üþüsem; lanetlenmiþ bir mayýsa çýkar
içimin bütün yollarý...
yan diyorum ömrüme.yan!
yan ki; kederin bile tutuþsun âhýndan...
ya parçalanmadan günleri ölmeli çocuklar
ya da paramparça olsun ölüm onlar kadar
ölüm!
seni de kör kurþunlarla öldürmeli
günde milyon kere
seni de ölümlere göndermeli.
sönmeyen bir ateþtir ömrüm,külleri sancýma karýþýr
and olsun ki yokluðundan gayrý bu yürek her þeye alýþýr....
21.05.2005 Babamýn ölümünün 16.yýlý anýsýna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.