insanlar bencilleri kadar mutlu oluyor hayatta
...
büyük sözü dinleseydik belki biz de iyiydik
hani -her koyun kendi bacaðýndan asýlýr- derler ya
ve buna raðmen,
biz neden kýrarýz ki bacaklarýmýzý yarin yolunda...
çokça mutlu olmak adýna çokça göz yaþý dökmek mi reva?
yada bizim buralarda her hikaye mi karýn tokluðuna?
hepsini at bir kenara, bunca soru iþareti niye hala koynumuzda?
her acýdan sonra mubah mý suçlu aramak?
yada aynaya bakýp bakýp aðlamak mý sadakat?
sonra anlamak mý her þeyi yokuþa sürüklenircesine...
insanlarýn birbirine olan mücadelesi mi haram olan?
yoksa bakýp eline koluna suçunu yakalamasý mý tenhada?
...
ben aslýnda anladým her þeyi,
sonra dönüp söylendim kendi kendime
-boþ ver gözüm, biz insanlarý çok sevdik- diye...
Hüseyin Özkaymak
30.12.2010
Ayvalýk