Senin titreyen ellerine
tutunmak adýna,
Kaç kez sarýldým acaba
bir yalanýn koynuna?
Ve kaç kez boðazladým
kendimi?
...
Ellerim biraz kirli.
Gözlerimi de yýkamadým daha
gördüklerimden...
Sol yanýmda da kabarmýþ bir hüzzam.
Zaten kelimelerin de
eli býçaklý,
üstü kana revan...
Kül tablasýna basýlmýþ kaderimizin
çalakalem kokusu,
geziniyor hep damar içlerimde.
...
Oynadýðýmýz tek oyun saklambaç,
hep ben ebe oluyorum,
ve hiç sobeleyemiyorum kaderime seni.
Sen saklanýyorsun hep
geçmiþine.
Ve kurullarý iplemiyorsun yine
söylesene,
-aylar oldu,
bakmadýðým yer kalmadý,
niye bulamýyorum seni?-
...
Ulu bir sedir aðacýnýn gölgesinde
kendi siyahlamýþ karikatürümüzü mü,
aramaya mý soyunduk yoksa?
Kader mi geçiþtiriyor bizi?
Kýsmet mi avutuyor gölgemizi?
Yoksa,
Zaman mý aldý elimizden biz’i?..
Hüseyin Özkaymak
22.12.2010
Ayvalýk