Eski bir hiçlenme bu ; acýlardan , aþklardan daha da masal olan Sen ki bana ulaþmak için yüreðini reddettin ; bense þiirler dilendim...
Büyürsün içimde bir aþina korkudan dönersin Ne kadýnlýðýnýn ne de çocukluðunun kokusu kalýr teninde Öylece kalýrsýn dilenci bir þairin þiirinde Özlemek biraz unutmaktýr / geç de olsa anlarsýn !..
“ Üstümde ne yapsam þakaya vuracak bir komedi dünyasý var , Herkesin bir anlam çýkardýðý uzak kuru topraklarda ki... Kýsacasý : yabancýlaþmanýn maðarasýnda kalan güz definesi gibi Aykýrý ayrýlýklarýn yaðmursuz günlerinde uçan aptal kuþlar gibi / ya da boþver ! ... “
Dilenci bir þairim ben ; bir þiir için geldim sana Ýçimde ancak birkaç ölüye hükmedecek ruhumla Koþtum... yanýldým / defalarca sordum kendime Hiç ölü kelimelerle gelinir mi sana ?...
Ben sonu olan bir insan , cadde ,acý,ceset,kitap, nesne ya da her neyse iþte ! Ýçimdeki hayattan uzak donmuþ , kaskatý, ayazýn içindeki bir batýþým Gün aðarýyor...korkuyla uyanýyorum Ölümün elinde bir terzi mezurasý ; Koynumda kýrýk çakýl taþlarý / üzülmeyin ! Ýki þimþek çakmasý gibi nikbinlik...
...dediðim gibi eski bir hiçlenme bu satýr aralarýnda kalan tozlu harfler topluluðu gibi...
“ Kimsesizliðime aldanýp / sensizliðimle yaþlanacaðým... Ama hiçbir zaman öl(e)meyeceðim !.. “
Emre onbey
Sosyal Medyada Paylaşın:
emre_onbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.