Yalnýzlýk bataklýk gibidir, içine girersen öldürürsün kendini Bir matem havasý içinde kaybettiðin bir çok þey anar seni Ve sen yalnýzsýndýr Ve sen ölmüþsündür...
Sonsuzluk koþusu,gece görüþü ve bir kadýn kalýr arkanda Bastýðýn toprak saymaz olur ruhsuz bedenini tüm bu yaþadýklarýnla Sýcacýk nefesinle soðuk akþamlarda ýsýttýðýn o eller þimdi bir baþka nefesle ýsýnmaktadýrlar Sesini duyan bile olmaz, ezberlediðin yeminler çoktan yalanla oyun oynamaktadýrlar ve sen bilinmeyendesindir belkide ruhunla baþbaþa yalnýzlýða mahkumsundur...
Bana geri gelen umutlarým Þimdi yaþama dair tek ortaðým Tutamadýðým bu aþk Deniz kýyýsý gibi Her þeyin kýyýsýnda artýk sen sönmüþ ýþýðýmsýn yada bu yaz sýcaðýnda ki soðuk nefesimsin...
Neredeydin de bulamadým seni, Hangi pýnarýn baþýndaydýn da sana susuz kalamadým... Þarkýlarda mý aramalýydým seni, Yoksa dumaný tütmeyen boþ bir evde mi ?..
Benzerin de varmýydý ki bulamadým. Neleri vermedim ki geri dönersin diye Adým divaneye çýktý Yinede býrakamadým yabancý suratlarda seni aramayý...
Uykularýmda bile defalarca hasretinle boðuþuyorum. Sen neymiþsin de yüreðim yaþanan bunca acýya raðmen seni sevmekten vazgeçemiyor Deðerin yaþadýðým her saniyede sevgiyle büyüyor Bildiðim her yalan yýkýntýlarda yok oluyor...
Radyodan dinlediðim her þarkýda sen vardýn Nereye gitsem,nereye baksam hep sen vardýn Aþkýn saflýðý inançlarýmýn üstüne çýkmýþtý bir kere Yýldýzlar bile sönük kalýyordu senin yanýnda..çok sevmiþtim seni çok..
Çektiðin dokunaklý aþk hikayelerini biliyordum onun için baþým hep secdedeydi dualarým seninleydi... Yokluðumda belki benden de çok gözyaþý havuzunda ýslanýyordun Ama her gece acýmazsýzlýðýn aþkýnýn önüne geçtiðinde sen engel olamýyordun Sahildeki kumlar gibi ezip,geçtin üzerimden....mevsim kýþ...
Seni görmeye gelmediysem ikinci bir ayrýlýða kalbimin dayanamayacaðýndandýr. Seni her gördüðümde yemyeþil kýrlarda buluyorum kendimi ; inan boðuluyorum Denizdeki dalgalar gibi bir vuruyorsun kendimi kaybediyorum Artýk gülmek istiyorum..seninle sevince doðru yelken açmak istiyorum hadi koþalým aþka... Aþkýmýzla yeniden doðalým.... yüreðimizi sadece sevgiyle dolduralým derken sayende her þey bitti...
Unutan unuttu her þeyi...bir ben kaldým yokluðunla baþbaþa Silemedim , aksine daha da çoðalttým içimdeki sevgini
Aþkýn terk ettiði sevgililer kodundayýz..iþte buna aþkýn vedasý yada belasý-).... Sen yine adýnla kurtarýyorsun..ya ben!..
Seni sevdiðime þahidim Ýzmit körfezi Yokluðunda akýttýðým tüm gözyaþlarý onda gizli Bu sana benden kalan son her þeyim içi boþ beyaz bir sayfa gibi anlamsýzým
...ve sen olmayýnca hiçbir þey olmuyor artýk sensizliðe alýþmalýyým yada topraða ve sen , seni alýp bu yürekten giderken bir þeyi unuttun onun için geri geleceksin!...
emre onbey 26 / 10 / 2006 Sosyal Medyada Paylaşın:
emre_onbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.