lâl yürekli kýzlarýn sýrçadan gönüllerinde
gölleri kurumuþ doða analar aðlar sabada
duvarlara yazýlýr bir caninin parmak izindeki giz
en çok yürekler saklar da vahþetin izini
kefensiz olur aþk ölümleri
yaðmur siler buz tutuðu sokaklarýný kentin
ve de yaþamanýn tuz kokulu aksaklýðýný
göðünde rüzgâra dilenen kir dolaþýmlý bedenler
hikâyesine kaç elemi ekleyen birer pespayedir
saatin üç buçuðunda oynaþýrken geceyle
uyku bile bir baþka bedendedir artýk
bir kabahattir aklýndaki arzu usul
vücudu babil bahçeleri kokan kadýným
günün eskiyen yerlerini onarýrken gece
ve ay minicik bir ceninken uzayda
görüyorum daðlarýnýn nutkuna lâl inmiþ
uzaklarý süsleyen ýþýklar dýþýnda
þimdi yüreðim boran üzerim göçük
nöbetini tutuyorum dimaðýmdaki sýtmanýn
anatomisine bandýrýrken elimdeki neþteri
bir hariciye zamanýnda ayrýlabiliyorum senden
sevgili/ adýmý yýlan koysan ne çýkar artýk
yýlanlar ölür yalanlarýn dirildiði yerde
yüreðim güçlü bir efsunun cinayetidir
izleri sokak aralarýna taþan
bu kentte doðurmam yeni bir aþký
þakaðýmda ‘unut ve kin…’
Nevzat KONÞER