Hatalarýmla anýlýrdým senin gözünde hep
bir alçaklýðýn tüyü bitmemiþ oðluydum sanýrým
alnýmda koskocaman bir yarýk olurdu bütün ayýplarým
sana bir beden küçüktüm küçük
oysa ki adým bile yetiyordu saçlarýný titretmeye
güçlü bir rüzgârýn oðluydum hatýrlarsýn
çok zaman öncesinde bu kavgalarýn…
ayný þehre bakabilmeyi de severdik gönlümüzün rasatýyla
ki þehir bile bizim gibi sevmezken bizi
üzülmeyi de bilirdik ölümü üzerine sevgisiz bir kedinin
küçülen gözlerinde aðlardý çocukluðumuz
isyanýn her yerde açýlmayan siyah yapraklarýyla
açýlabilmeye de cesurduk fýrtýnaya raðmen
despot mahallelerinde þehrin
severdik suçun ve affýn anatomisiyle yüzleþirken
ayný þehirde ölmeye de yeterdi birlikli bedenlerimiz
þimdi bir sonuç çýkmazken ikimizden
ayrý yerlerde ve ayrý kiþiliklerdeyiz sanki
ne sen beni anlamanýn savaþýný veriyorsun
ne de ben sana yenilmeyi kabullenebiliyorum
kavgamýz büyüdükçe her þeyimiz küçülüyor
daha anlamsýz saldýrýyoruz gözlerimize
sende birkaç damla hüzün
bende debisi yüksek bir piþmanlýk hortluyor hep
ellerimiz kuru bir fundalýk gibi kokuyor
böyle gecelerde dört nala gidiyor vakit
aramýzda büyük bir boþluk büyüyor sakinleþince
demirden setlerle kapanýyor samimiyetimiz
sessizliðin suratýna baktýkça yabancýlaþýyoruz
görünmez bir düþman tarafýndan yönetiliyormuþuz gibi
tanýyamýyoruz anlayamýyoruz yaklaþamýyoruz kendimize
kavgalar arasýnda devleþtiðimizi zannederken
anlýyoruz kaybetmenin dönüþümsüz rezaletini
bir kavga sonrasýna kadar
kandýrýyoruz aþk dediðimiz yanýlgýyý
elde etmenin paha biçilmez þehvetiyle
sonrasýna kadar son kavganýn…
Nevzat KONÞER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.