Nevzat KONŞER

GÖÇ





Nazdan geçtik naz bir kadının balkonu
bütün iyi çocuklar bilir kuraldır bulutlu havalarda
aşk mevsimlik bir yanılgı çorap söküğüm
anne beni uyandır aşka geç kalacağım

dinliyor musun göğü emen şarkısını çiçeğin

ellerim nasıl koca ağızlı nasıl sürtük
bilekliğimde tel örgülü dize bahçesi
Ankara’da miyop bir kalbi taşıyor metrobüs
uzun yol geçmiyor geçim vaatleriyle

sen şimdi beklet toplu zaman aşklarını
içinde bir çöplük temizlenecek

yazdan geçtik yaz bikinili bir mızıka
marjinal evlerin saçakları ve annelerin kırıntısıdır
toplamak bize düştü bahardan kaldı bu sağrı
çitlembiğin ölürken çıkardığı sese ağlayalım
ağlamak ki çatılardan düşen kuşu anlatacak

susma söylen susuştuğumuz zamana

Ankara taş gibi bir kızın boy fotoğrafıdır
saçını siyah beyaz tararken gördüm eminim
eteklerinde sallanıyordu bunca insan ve sen
başına kır düşmüş hastalıklı gecekondu

öteden geldik naz karıştı yaza
öptük yavru bir sokağın nefesinden






-Eliz Edebiyat Kasım 2011/Sayı 35-

Nevzat KONŞER
Haziran 11

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.