Yeþilden bir tomurcukmuþum Yýllar yýlý bir tohum içinde uyumuþum. Gün geldi deðdi tenime güneþ Yemyeþil bir adým, Adým gibi kardeþ.
Yürüdü kan özü suyum Akýl, vicdan, iman Soðruldu toprak olan yerden. Tevazu ikliminde büyüyen ben Açtým, yorgundum, gün be gün Doldu yüreðime nurdan bir ýþýk Artýk, rüzgarlarla dost, gün yüzüne aþýktým.
Titredim, neydi o gök gürültüsü Yanýmda açan çiçeðim soldu Kýzýl günler vurdu yüzüme Her bir nehrimde akan Binlerce can neferiyle.
Çoðaldý etrafýmda vahye aç gönüller Bir dönüþ ki Rabbe, ne yer tutar ne gök. Ýnce bir perdeyle örtülen manayý gördüler. Hepsi bir yönde Allah diyerek, Dönüyor geldiði ilk nedene.
(Kasým 2010 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.