bir kent ölüyor içimde görüyor musunuz sokaklar sakin gökyüzü kendi gürültüsünde...
yalnýzlýðýma yaklaþan parçalar uçuruma düþtükçe azalýyorum daha dün intihar eden bir adamýn hüznünü duydu sonbaharým aydýnlýk söndü her söz kirli bir sessizlik gibi camlara dayandý gecenin kalbine iliþen yüzler söndü düþümde bir ressam denizi kýrarken rengi deðiþti yaþamýn
masallardan arta kalan baharlar telaþlý yaðmurlarýn adýmlarý gibiyim birazdan ellerinizde direnen yeþiller de ýslanacak yürüyeceksiniz arkanýza bakmadan ve belkide bir kadýnýn eteklerinden uðurlanacaksýnýz öteye rüzgar yönünü çevirdiðinde ömür böyle geçecek
kaderi kanatan duygularýn çýðlýklarý umut
kent ölüyor içimde ve bir kent daha görüyor musunuz