DOKUNMAYIN BU GÜN BANA
Ne olur dokunmayýn bu gün bana,
Dokunsan gözümden dökülür yaþlar.
Sitemim beni anlamayan canana.
Beni anlýyor, yüreðime bastýðým taþlar…
Gidiþinle beni baharda hazan vurdu.
Takvimler sustu, zaman sanki durdu.
Mutluluðumu aldý, hüzünler verdi,
Zehir oldu bana, sensiz yediðim aþlar…
Yine tutuþtu, yüreðimde küllenen kor.
Beni de benden alýp gitti o nazlý yar.
Üstüme üstüme gelir soðuk duvarlar.
Gece olunca yalnýzlýðýn acýsý baþlar…
Vuslat var mý kara gözlüm bu bayramda.
Senin adýn yazýlýymýþ yarama dermanda.
Aþýklar kavuþsun yazmýþlar fermanda.
Ferman mutlu olsun diyormuþ yalnýz kuþlar…
Aðustos sýcaðýnda yaðdýrdýn baþýma kar.
Beni hep aðlattý, güldürmedi ki o nazlý yar.
Mehmet’in baþýndan eksilmez oldu efkar.
Yýktý beni, ayrýlýk denen hesapsýz iþler…
__________MEHMET ASLAN_______
_____Sarayköy-11 Kasým 2010_______
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.