MUSTAFA KEMAL

Güç verdi milletine mavi bakan gözlerle,
Karanlýða þimþekçe çaktý Mustafa Kemal.
Anlattý olanlarý söylenmemiþ sözlerle,
Ýnanan yüreklere aktý Mustafa Kemal.

Umudu yurt sathýna iþledi damar damar,
Daðýttý kördumaný Samsun’dan esen rüzgar,
Ýlmek ilmek çözüldü afaký saran efkar,
Pýrýl pýrýl parlayan göktü Mustafa Kemal.

Cesaret verdi O’na Sakarya’ýn sularý,
Ay ýþýðýna sardý gereksiz korkularý,
Uykusuzluk içinde uyuttu uykularý,
Þafak þafak ufukta söktü Mustafa Kemal.

“Ya istiklal, ya ölüm” dedikçe bütün sesler,
Düþmana alev alev ateþ saçtý nefesler,
Kýrýldý özgürlüðü hapsedecek kafesler,
Kurtuluþ kandilini yaktý Mustafa Kemal.

Benliðinde çaðlayýp taþan hayat pýnarý,
Emzirdi kurumaya yüz tutan dev çýnarý,
Söndürüp de vatanýn baðrýna düþen narý,
Yeni bir körpe çýnar dikti Mustafa Kemal.

Her içimi çekiþte geçmiþimi andým ben,
Geçmiþimi andýkça yeniden inandým ben
Yaþayýp doya doya ATATÜRK’e kandým ben,
Bulunamaz emsali, tekti Mustafa Kemal.

Halil GÜRKAN
Sosyal Medyada Paylaşın: