Yaklaþýnca menzile hayatýmýn son demi, Takvimler tez tükenir, yaþým yüzüme yansýr. Girince son limana, ömür denilen gemi, Yediði tüm dalgalar yorgun özüme yansýr.
Ýçerken günlerimi geceler yudum yudum, Eþlik etti hicazla, nihaventle hep udum, Beyhude geçti zaman, uyanýkken uyudum, Geçmiþim kare kare hayal gözüme yansýr.
Bazen hürdü yüreðim kelebeklercesine, Bazen sükûta daldý ölüm beklercesine, Bazen de gün üstüne günü eklercesine, Yaþanmadan dört mevsim gelir güzüme yansýr.
Taze filizler sürdü dem dem dalým, budaðým, Kalbime tercümandý solgun iki dudaðým, Viran olunca aðýr aðýr gönül ocaðým, Duygular birer birer sönen közüme yansýr.
Benliðim hep yüzleþti vicdanýmla, arýmla, Bir yarým ayrý düþtü bazen diðer yarýmla, Gün gelince ruhumu yýkarým efkârýmla, Sýrlarým kefen denen beyaz bezime yansýr.
HALÝL GÜRKAN
NOT: Bu þiiri 12.06.2010 tarihinde Trabzonda tanýþmak þansýný yakaladýðým, deðerli insan, Trabzon Þairler Derneði Baþkaný Sayýn Kadir YETER’e armaðan ediyorum. Sosyal Medyada Paylaşın:
Halil GÜRKAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.