MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

MEVLANA VE HOŞGÖRÜ
Halil GÜRKAN

MEVLANA VE HOŞGÖRÜ



Afgan Belh Þehri’nde aðardý sema,
Göz açýp dünyaya baktý Mevlâna.
Baba Bahaeddin Þah-ý Ulema,
Günbegün ataya çekti Mevlâna.

Davet üzerine Konya’ya geldi,
Tasavvufun derin ilmini aldý,
Arayýp kendini kendinde buldu,
Kibiri kökünden söktü Mevlâna.

Babadan geçme feyz var mayasýnda,
“Engin deniz oldu, göl arkasýnda”,
Selçuk Diyarý’nýn tam ortasýnda,
Hoþgörü burcunu dikti Mevlâna.

Tirmizi ders verdi, çizdi yönünü,
“Gel, gel” çaðrýsýyla aþtý gününü,
Öbek öbek olmuþ sevgi yününü,
Gönül kirmanýnda büktü Mevlâna.

Ýmaný nefsine boyun eðdirdi,
O muazzam aþký kalbe sýðdýrdý,
Hakk’tan aldý nuru, halka yaðdýrdý,
Ezelden ebede aktý Mevlâna.

Eritti dünyaya dair kaygýyý,
Hak etti her yönde derin saygýyý,
Gönüller aðartan ulvi sevgiyi,
Maddeden manaya çekti Mevlâna.

Þems-i Tebrizi’nin nurdu cemali,
Cemalinde gördü “mutlak kemâli”,
Deðiþti O’nunla dünyevi hâli,
Mânevi zirveye çýktý Mevlâna.

Bir ayak Ýslam’da, bir ayak gezdi,
Kalplere vurulmuþ zinciri çözdü,
Mutlu bir dünyanýn resmini çizdi,
Her cana bir gözle baktý Mevlâna.

Mesnevi yýkadý ruhun kirini,
Hoþgörü doldurdu kinin yerini,
Gönüller eðiten aþk fenerini,
Konya’nýn ufkunda yaktý Mevlâna.

Iþýk ýþýk, dalga dalga yayýldý,
Yüceliði tüm dünyada duyuldu,
Mesnevi Kur’an’a tefsir sayýldý,
Dilinden inciler döktü Mevlâna.

Yanana serinlik, donana hardý,
Þaþkýna kýlavuz, mazluma yârdý,
“Peygamber deðildi, kitabý vardý”,
Hakk yolunda baþý çekti Mevlâna.

Gönlü mizan oldu dostu tartmada,
O’nun çabasýyla dostluk artmada,
Koyu karanlýkken kusur örtmede,
Kalplere þimþekçe çaktý Mevlâna.

Karanlýða doðan bir güneþ oldu,
Hacý Bektaþ’a, Yunus’a eþ oldu,
Gönül sofrasýnda tatlý aþ oldu,
Küfürlü aðýzý yaktý Mevlâna.

Konya’da tenleri yakarken ayaz,
Yürekler sýmsýcak, dillerde niyaz,
Amel sevgi dolu, niyet sütbeyaz,
Tesbih tesbih þükür çekti Mevlâna.

Varýp kavuþunca Þeb-i Arûs’a,
Bir baþka haz doldu kalp denen tasa,
“Hacet yoktur” deyip “eleme, yasa”,
Mutluluk tacýný taktý Mevlâna.

Neyin naðmesiyle yundu hoþgörü,
Semâ oldu, aþkla döndü hoþgörü,
Halil der, nefreti yendi hoþgörü,
Barýþ tohumunu ekti Mevlâna


HALÝL GÜRKAN

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.