KARASEVDA NÂRI

Dinlemeyince gönlüm ne nasihat, ne ferman,
Boðuyor fasýl fasýl beni aþk denen umman,
Hüzünlü þarkýlarý beste beste dil ettim,
Olmadý kalbimdeki onmaz yaraya derman.
Sevilmedim ben amma sevgiyi sebil ettim.
Geceyi gözyaþýma kara bir mendil ettim,

Ele sýrça saraylar, bana düþense viran,
Karasevda nârýnda yanýyor körpe bir can.

Güne yetmedi gücüm, hep yarýnlara baktým,
Ölümü bir gül gibi, kurumuþ dala taktým,
Tatmadým hiç buseyi hayatýn dudaðýndan,
Neþeyi hiç tatmadým, elem nehriyle aktým.
Ne inebildim düze sevdanýn sarp daðýndan,
Ne de kurtulabildim kaderimin aðýndan.

Hapsediyor mazimi ölüm kokan bir zindan,
Kara sevda nârýnda yanýyor körpe bir can.

Gülüþünle bahara dönsün kapkara kýþlar,
Isýtsýn tüm alemi ýlýk ýlýk bakýþlar,
Düþür artýk cemreyi bu zalým zemheriye,
Hýzlansýn yüreðinden yüreðime akýþlar.
Aþk yolunda biriken bütün karlar eriye,
Yürüyelim sevinçle bakmadan hiç geriye.

Umutlarým depreþti, yine sardý heyecan,
Nardaki körpe cana yeniden geldi bir can.


Halil GÜRKAN

Sosyal Medyada Paylaşın: