SEL OLUP AKTIM
Nazlý gelin gibi göklerde gezen,
Bulut idim, aðdým, yel olup yýktým.
Birbiri ardýna ahenkle yüzen,
Damla idim, yaðdým, sel olup aktým.
Salkým salkým oldu, yürekte sevgi,
Deðiþti her þeyin biçimi, rengi,
Karþýma çýkýnca gönlümün dengi,
Aþka boyun eðdim, kul olup çektim.
Gönlüm, döndü durdu sevda peþinde,
Sevda yaktý gönlü, kor ateþinde,
Çiçekler açardý aþk güneþinde,
Mor sümbüllü baðdým, çöl olup yaktým.
Ufkumda belirdi, bu sonun baþý,
Rüzgarlar süpürdü, beynimden düþü,
Ömrün mevsiminde yaþarken kýþý,
Ateþlere deðdim, kül olup çýktým.
Halil’im ýþýðý bulacak yerde,
Girdim karanlýða, gark oldum derde,
Od düþüp baðrýma, yanmadan narda,
Bülbüllerden yeðdim, lal olup baktým.
HALÝL GÜRKAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.