Þu gönlümün yorgun dehlizlerine,
Bu büyük deliði açmasaydýn dost!
Güvenip mertliðin tok sözlerine,
Ýki doðru sözden kaçmasaydýn dost!
Ellerimde nice dallar kýrýldý,
Hep dost kurþunuyla kalbim vuruldu;
Bedenim, hüzünden hayli yoruldu,
Sen de ayný yolu seçmeseydin dost!
Güvenimin sonu demek böyledir?
Gidiþin çözülmez, sebebi nedir?
Bu dostluk köprüsü hayli incedir,
Bilmiyorsan, gelip geçmeseydin dost!
Ýçinden geçeni, durma sen de yaz,
Dürüstlük olsun da, bana mezar kaz,
Bu þurubun tadý acýdýr biraz,
Hatýr için alýp, içmeseydin dost!
Yolun açýk olsun ve de canýn sað,
Suç sendedir demem, böyledir bu çað,
Ortada gül yok ki, kalmamýþ bir bað,
Boþa bülbül olup, uçmasaydýn dost!
Selamýmý saldým, alýrsan eðer?
Diliyorsan sen de, bir tek selam ver;
Dostluk büyük nimet, herþeye deðer
Bölüp, parçalayýp, biçmeseydin dost!
10 Temmuz 2010 Ýstanbul 03.00
Mustafa USTA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.