Zamanýndan erken büyüdüm
Çabuk kabullendim yenilmeyi
Oturup da ne çok aðlardým çocukluðuma
Düþtükçe kalkmaktý ezelden beri çabam...
Sevdiðim pek çok þeyden vazgeçtim
Týpký yaþamdan ve umuttan vazgeçtiðim gibi
Kime inat ettim, niye bu þikayetim sana?
Anlamý yoktu sözlerimin
Belki de uðramýyordum düþüncene...
Bu son baharýn sonum olmasýndan korkarým
Týpký beni býrakýp gitmenden korktuðum gibi
Yaprak sayarým takvimlerden
Ýçime dökülüverir sarý bir sonbahar
Güneþine koþarým
Söner gözlerim gibi, gözlerin gibi...
Her baktýðýmda senden aný, bir kaç acý saklýydý
Acý çekerek yaþamanýn güzelliðini keþfettim
Benim gibi sarýlmaný beklemedim ki
Yine de seviyorum güneþi, yýldýzlarý, gökyüzünü...
Ben þiirler yazardým sana adanmýþ
Kendim oturup aðlardým
Sen gerçekten uzaktýn
Yalandý her zaman bir yanýn
Çok þey bitti gidiþinle yýkýldým
Aðrýyor senden uzak hep bir yaným...
fulya/**..**