ben bir boyacý çocuðum. yaþýtlarým okula gidiyor, ellerinde çantalarla. onlarýn kitaplarý var çeþit çeþit, renk renk kalemleri var. defterleri kaplý kaplý. kimi kýrmýzý, kimi mavi. ben renk tanýmam, boyalarýn renginden baþka. sandýðým düþmez elimden. hýncým fýrçalara yansýr. boyalarým ayakkabýlarý parlatýr... ayakkabýlarý parlatýr. oysa ellerim hep karadýr. ve her akþam eve dönüþümde ellerimin karasý yüreðime bulaþýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
duryuk62 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.