Gecenin ayýp vaktindeyiz
Saat zevk-i sefa geçiyor
Gözlerimizde yarý dost yarý düþman bir ateþin alazý
Þeffaf perdelere yapýþýk gölgeler býrakýyoruz
Parmak uçlarýmýzda doðmaya hazýr çocuklar
Bir de yalandan gözyaþý
Çocukluðun büyüdükçe satýn aldýðý oyuncaklarýmýzdan
yeni oyunlar çýkarýyoruz
Boynumda aðýr ýsýrgan izlerin
Senin kulak memende tan yerine dönüyor
Ben geceyi sarýyorum rahmindeki yaradan
cebimdeki unutulmuþlar defterine göz kýrparak
Sen sabahýn koynunda hala yanýk tütün kokuyorsun
Biliyorum…
kar tutmuþ bir dað koynuna yatmaktý en büyük hayalin
Benimse en çok becerdiðim;
azgýn sudan çýkan çýplak kadýn heykeli
Ayný yýldýzýn kayarken kabul gördüðü dileklerin çocuklarýyýz
Öldürmeye niyetli bir katil bütün uzuvlarýmýz
Ve aptal bir papatya falýnda hýzla atýyor kalbimiz
Seviyor sevmiyor seviyor sevmiyor!
Ýkimiz de ayný saatte yalancý bir mutluluða sarýlýyoruz
Geçmiþime kadar soyuyorsun beni
Gözlerinde,
doðduðum anýn resminde seviþirken üstelik
Sonra
kelebek ömründen kýsa bir ecele baðýþlýyoruz kalbimizi
sabaha birbirini hiç tanýmayan iki yüz çýkarýyoruz
rüzgarýn bileðine baðladýðý küçük bir sevincim sadece
sen süpürülmeyi bekleyen yaþlý bir kaldýrým
rengini kaybeden mutsuz bir gökyüzü çiziyoruz
gri diyorsun buðusunda boðulduðun her kareye
ben inadýna mavi diyorum
ayrýlýyoruz…
En son Tanrýyla ayrýlýrken böyle uzun öpüþtük
Bir de seni tanrýlaþtýrdýðým bir aþktan kaçarken
Hiç gönderilmemiþ yarým bir mektup kadar solgundu yüzün
Gözlerimizin içindeki mahcubiyeti asacak bir dal bulamadýk
Ve yozlaþmýþ iki basit sözcükle vedalaþtýk
Umuttun !
Unuttum…
….. kal !
Faik Danýþman