YAŞAM/AK OYUNU

zamaný geldiðinde
kumdan tepelerden iner gibi, çarçabuk
bir el, çekip çýkarýyor korunaklý yerinden
korkuyorsun/nereye böyle yolculuk!

oyun baþlýyor ilk solukla
bu yabancý yere, alýþýyorsun sonra

çoðu zaman ebe/de/lenen de sen oluyorsun
hýrçýn sesiyle, durmadan yüreðine vuruyor içindeki deniz
acýya söz geçiremediðin yerde
sabrý yurt ediniyorsun
susturamadýðýn her þeyden pay alýp
günbegün çelikleþiyor duygularýn
ne heves, ne de vakit kalýyor yapacaklarýna...

leyl vuruyor vakit
dýþarý çýkan soluk kalýyor/gece oluyorsun
savuruyor rüzgâr
bu hangi mevsim bilinmeyen?
tek yolcusu dahî geri gelmeyen,o yolun yolcususun

/artýk, dört kolluyla o giz yolculuða çýkýlacak/

/kim/sin/in/sen yok
sorgusuz sualsiz, çekip alýyor biri seni yeniden/

arkada kalanlarda
uçsuzluða açýlan yol, gitgide daralmakta
çaresizlik dolmakta dile
zerre tesellisiz, akamayan
hecelerin þaþtýðý söz kümesi çoðalmakta gitgide gitgide...

/ölümün duygusuz beyazýyla
canfes akarken donuk zaman
baðýrda kavrulan yokluk acýsýnda
gece uzadýkça uzar günün üzerinde durmadan/

/yok kimsenin kimseye tesellisi/

ateþ küllenene kadar
derin sýyrýklarla enkaz eþelenmekte
sonrasýnda kalan, yýkýk dökük bir harabe

ateþi yanmayan, buz kesiði zaman
yüzü akþam, cüce bedende
gidene tutsak, hep ayný kurak soluk
bir varmýþ bir yokmuþ/sun
boþ perdede kalan masal oyun…


Hâdiye Kaptan

c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir



Sosyal Medyada Paylaşın: