MEKTUP...

Þavkýný karanlýða borçlu ay
Vurmuþ uslarýmýza
Güneþi unutmuþ, solmuþuz bu yerde.

Ay’a sevdalý
Harami bezirgânlýðý yürümüþ,
Baykuþlar tünemiþken caddelerde
Ve sürgün vermiþken
Damarlarýmýzda geceler
Alýþkanlýklar tatmýþýz altýn kâseden
Zehirlenmiþ, düþmüþüz.

Döndükçe büyüsün
Tamamlansýn diye hikâyesi dünyanýn
Kurþuna dizip kelimelerimizi
Döndükçe;
Tüketmiþiz kendi hikâyelerimizi.

Bir varmýþ, bir yokmuþuz gibi zamanda
Yalan duvarlara çarpmýþ,
Yalanlarý kaçýrmýþ, kalmýþýz bi yerde…

Burada;
Hüzün yaðan gözleriyle
Çocuklar korkar en çok karanlýktan,
Haydutlarsa, çocuklardan.

Bilirler;
Hüzün, baþlangýcýdýr sevmenin
Ve sevmek; özgürlüðün.

Beslerler karanlýðý bu yüzden
Gizler yalanlarýný örneðin.
Söylerler;
Yalan, habercisidir gerçeðin…


14.10.2010/ m.abdýrgan

Sosyal Medyada Paylaşın: