Ateş Su Ve Kül
dün gece mehtabýn kýrýk ay ýþýklarýný topladým
çarptým dalgalarýmý kayalara
gökyüzünde daðýldým bulutlarýn sesiyle
umutlarda bekleyen maviyi gömdüm sabaha
ben sönmeyen ateþ
sen bir yudum suydun içimde
ve bir avuç kül kaldý geriye
rüzgarda savrulan
hani
çok uzaklarda vardýr ya
hiç tanýmadýðýmýz sahil kýyýlarý
hani
suya atar insan bulduðu en küçük taþlarý
öyle iþte
ben ise seni topladým sudan
çekip aldým geri yakamozlardan gözlerini
ellerini mavisinden denizin
yüreðini aldým geri hýrçýn dalgalardan
ýlýk ýlýk esti sam yelinde sevda
gülümsedin denizin maðrur sularýnda
ay küser gibi oldu gece daðýlýrken
senin ýþýðýn yükseldi gecenin içine çünkü
yokluðunun zulmü
sevdamýn mühürü oldu
ölüm acýsý bile yüceleþti gözümde
düþledikçe geceyi kýsaltan aný
hasretin bir kýlýç gibi indi içime
gözlerinde ki pýrýltýlarla aðardý gün
boðdu beni ýþýðýn
geceyi yakmaya baþladý içindeki yýldýz
kül oldu beden
kül oldu yürek
kül oldu ten
yine böyle yanmýþtý aþk
hoþçakal derken
bir kez ölürüm sanmýþtým
defalarca ölürmüþ insan
ve her öldüm sandýðýnda
yeniden doðarmýþ küllerinden
þimdi hangi mavisin sen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sepkin Coşkun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.