Hezeyan-2
Bir gömleðimin týkýrtýsýnda gördüm seni.
Sahi anne yaþamak neydi?
Biliyorum onu sen vermedin bana.
Ama senin vasýtanla tanýþtým ben onla.
Önce minik miniktim, sonra büyüyecektim.
Þarkýlarýn ardýndan ben hep dinleyecektim.
Nedir þimdi içimdeki fýrtýna?
Ýlahi çemberde savrulan bir muamma.
Önce ellerin gelir inan aklýma,
Ýnce parmaklarýnda saklý bir dua.
Buhran, buhran hüzün çöker odama.
Kokunu ararým, bulamadýðýmda.
Kelimelere sýðmayan bir hüzün var yanýmda.
Ne anlatsam yarým olacak þu anda.
Bana hayatý öðret anne kucaðýnda.
Yaslansýn baþým o tatlý yanaðýna.
Ýçimdeki depremler durmuyor hala.
Bu fýrtýna dinmez sen olmayýnca.
Yaþamak, bir sýcak yorgan gibi soðukta.
Bir yaz günü sahil kenarýnda.
Hoyratlar koparsam da sesimi iþitmez daðlar.
Beni ancak benim gibi olanlar anlarlar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.