GÖZLERİMİN FERİ

çook uzaklardan sana geldim
aç kollarýný, sar, büyük beyaz kanatlý kuþum

alýnasý bir selam sýzýyor gözlerime her yerinden
sular seller gibi hayat akýyor özlemime

cümle kapýsýndan geçtiðim dünya baþka
sen baþka tat, baþka bir dünyasýn bana
tutuk/lu kaldý dilim, gözümdeki varlýðýna

dilimin yokluðuna, þamar vuruyor elim/in açlýðýyla
içim içime sýðmazken, bir kýrýlma noktasýndayým
damarlarýndan çekilirken suyu, bir yapraðýn hali bendeki
a b c yi yazamadan d e yi yazmak gibi bocalamaktayým

yoksunluðumu sürüyorum taþýna topraðýna
yüzüm gözüm bulaþsýn kokuna
bir kelebek dansýnda düþerken ezgilerin kulaðýma
þükürle öpüp, alnýma koyuyorum her halini

/ey ruhum, ikinci bir emre kadar
askýya alýyorum bütün hüzünleri/

sen damlýyorsun, senden sevinçler doluyor yüreðime
sen misin/ bu/sendeki ben miyim ?
bir mühür gerek kendi kimliðime...

gözlerimde bayramlýk sevincim Ýstanbul’um
þen þakrak seni giyiniyorum
Beþiktaþ vapurunda halaya duruyor kelimelerim
tütünsüz tütüne sarýp çekiyorum seviyi
ciðerlerime doluyor þifâlý soluðun
kokunla yýkasýn diye, rüzgâra veriyorum yüzümü
kalkýyor üzerimden kara büyü...

ümidin duvarý saðlam þimdi
týrman týrmanabildiðin kadar diyorum kendime

sen aþksýn aþk
zamanýn her zerresinde doyasýya yaþamalýyým seni
sen memleketim/yurdum/hasretim
anladým ki, sende yanýyor gözlerimin feri....


Hâdiye Kaptan
ÝSTANBUL 20 Eylül 2010


c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir


Sosyal Medyada Paylaşın: