.I-II

I.

Saf karanlýðýn içindeki hakiki ýþýkla bir dans
ya da bir oyun belki.
Kelimeler sarfederim üstünkörü, fütursuzca:
Hangimiz yanaþabilir ki zamanýn kýyýsýna?

"Ya hep ya hiç..."
Kayýplarýn en büyük sloganý mý bu
yoksa her þeyi alýp seni, beni, bizi bile
kimsesiz ve ýþýksýz býrakan hýrs yumaðý
baþýbozuklarýn attýðý ilk ve en büyük adým mý?

Adým mý? Boþver.
Varlýðým bile yok belki.
Yoluna bak,
her þeyin tadýna bak.
Zamanýn kýyýsýndan sark
ve gökyüzünden aþaðýya bak.

II.

Boþ bir sokakta devinim halindeydim;
inler ve cinler top oynuyordu.
Bu kaçýncý gol aðlarýmda?
-daha doðrusu taþlarýmýn arasýnda-

Balýklar gülüyor bana akvaryumdan,
üç saniye sonra tekrar gülüyorlar:
bu sonsuz gibi.
Ben kimlere býraktým düþünsel iplerimi?
Sahnesinde izlediðim oyuncudan rol çaldým,
altýna da düþülür ya hep:
ben yazdým ve ben oynadým.
Beyaz dumanlardan sýkýldým ve
mor dumanlarýn içine daldým.
Kararlýydým, yapacaktým.

Sonuç mu?
Görünmüyor mu?
Ýçerdeyimdir o zaman daha,
hâlâ.
Sosyal Medyada Paylaşın: