.yenibir
anlayamadýðým o kadar çok þey oldu ki
ne sana uzanan bir el var þimdi benden
ne de sen orada hala bekleyen kadýnsýn;
gelmemi umut eden.
üstüm baþým sýrýlsýklam,
sokaklar hala kalabalýk
geldiðimiz bir nokta var mý diye bakýyorum
sadece noktalar görüyorum biz ait olmayan.
kahretsin!
lütfen birazcýk aydýnlýk!
karamsar dil oyunlarýna gebe bir gündeyim
bu oda sýcak deðil ama kuru
bu þehir seninle deðil ama ýslak da deðil:
kuru.
anla bunu.
saat sana ayarlý deðil bugün nedense
ne oldu? gidiyor musun?
güneþ zaten doðmuyordu ya
ne oldu? duruyor musun?
gittin ve duruyorsun:
ne bana yakýn bedenin
ne de gözlerine verdiðin hüküm:
"þu adama bakýn, aranýn!"
þarký þunu diyordu ayný sen gibi birine:
"sen varsan ben yokum"
ama ayný þarký bana þunun cevabýný vermedi;
veremedi hala:
"sen yoksan...?"
elveda.
aramýzda geçenleri lütfen Ýstanbul’a anlatma.
Sýra sende Ýstanbul:
sen de aramýzda geçenleri lütfen ona anlatma
ve uzunca bir süre gözlerime bakma,
beni ýslatma.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.