merhaba ben, bir baþkasýdýr. cennet arzusuyla yanýp tutuþan bedenler asýrlardýr süre gelen acýnýn ýþýklý levhalarýdýr. bu kelimeleri istersen okuma; canýný acýtýr.
evet: kapý kapandý ve sen dýþarda kaldýn; oysa oyuna katýlmandan yanaydým. güçler ayrýlýðý ilkesinin yalnýz ama kararlýsýydýn; ben yanýldým. ne tatlý huzurlu günlerin üzerine üflediði sakin ve kýrýlgan nefes deðil mi? kendinden baþka hiçbir þeyin farkýna varmayan sana yakýþan en basit melodi sokaktaki bir köpeðin ayak sesi veyahut kýzgýn bir þoförün klaksonundan çýkan fiziksel titreþimin kulaða yansýmasý, iletisi.
adýmý sorma, söylemeyeceðim. yüzüme bakma, incitmek için ufacýk bile olsa yeltenmeyeceðim. çünkü sen çoktan gittin, ben yýldýzlarý seyrederken. çünkü sen çoktan bittin, Ludwig van Beethoven 9. Senfoni’sine baþlarken.
ve þimdi bana bakma; yanýna gelmeyeceðim. çünkü; saklambaç oynamaya baþladýðýnda eline mum dikmedim. nefesimle, sesimle; güçleri dengeledim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ulasbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.