Gün karardý; sen aðladýn, ben aldandým. Sen; kimliði belirsiz bir zamandýn. Kahramandýn(!)
Ýpler, þemsiye, çerçeveye konulmuþ bir gazete küpürü: adýnýn, hatýranýn olduðu herhangi bir aný yeterdi bana, anlamasan da. Okur musun bilmem bu sancýyý; onun dizine uzandýðýnda.
Haykýrýþ yok, gözyaþý yok, hile yok içimde. Belki sadece bireysel bir "delilik". Kim ne diyebilir ki? Bu yolu biz seçtik, deðil mi?
Bak þimdi, sarktý zamanýn ipleri. Saman alevinin koru oluþturdu patlýcan moru düþleri. Ve gerçeðimi çaldýðýna inandýðýn vakte zar zor yetiþebildi gündoðumunun kýzýl rengi. Ve o rengin, gökyüzünde, kendini belli eden ahengi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ulasbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.