Geceler
Geceler, dipsiz kuyular gibi geceler...
Ardý arkasý kesilmeyen karanlýk,
Kelimelerin kaybolduðu vakit,
Yalnýzlýðýn o en kederli yaný...
Geceler, düþlerin bitmeyen o en derin aný,
Sýnýrsýz sanýlan hayallerimin bittiði dünya,
Yaðmuru, rüzgarý, hiçbir havasý olmayan,
Gözlerin sadece yýldýzlardan medet umduðu sýðýnak.
Geceler, kaçmak isteyenlerin en son adresi,
Yorgun bir ihtiyarýn verdiði son nefes,
Ölümüne isyanýn hiçbir çare olmadýðý yer,
Acýyý sigaranýn bastýrdýðý sanýlan mekan.
Geceler, gündüze varýlmasý güç, kýsmen sonsuzluk,
Belkide gündüzden biriken sorumsuzluklarýn boþaldýðý an,
Yalvarýþý kimsenin duyamayacaðý acizane durak,
Kaderi her fýrsatta anýmsatan mevcudiyet.
Geceler, mezardaki ölülerin yeniden doðuþu
Çýrpýnýþlarýn, haykýrýþlarýn bir þarký gibi kulaða hoþ geldiði sanýlan,
Aslýnda varlýðýnýn hiçe sayýldýðý, bilinmezden gelindiði,
Oysa bütün bedenlerin ona tutsak olduðunu anlatan film.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.