MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Ihlamur ağacı.
kırmızı_siyah

Ihlamur ağacı.





erguvan renkli bir akþam
sessizce okþayarak yapraklarý
usulca çekilir
bir çift ýhlamur aðacýna
býrakýrdý sokaklarý

küçük olaný suç ortaðýmýzdý
ellerini ilk defa onda tuttum
yetiþebilir miyiz diyerek gövdesine
çünkü büyüðünde
bir elimiz hep boþta kalýrdý

yaz gecelerinde
açýk camlardan
ince bir hüzzam dökülürdü

bir ýhlamur aðacýna en çok da
hüzzam yakýþýrdý
belki de bana öyle gelirdi
hüzzam
ýhlamur kokusu
sen
gece
yaz

hüsn-ü adâptandý
ismini söyleyemezdim
belki de korkardým
biliyordum söylesem
dudaklarým yanardý

serin yaz gecelerinde
her yapraðýna adýný yazdým
kimseler görmedi
estikçe rüzgar
bana hep seni getirdi
belki de bu yüzdendir
senin ýhlamur ýhlamurun sen kokuþu
ve sokaðýn ikinizden ibaret oluþu

asiye abla
hüzzam makamýyla yalnýzlaþan bakýþlarýyla
her akþam yapraklarýný yýkardý
her gece ýhlamur aðacýna aðlardý
asiye abla
o’’nu en çok ben beni bir tek o anlardý

yokluðunda ýhlamurun etrafýný
sevdakâr adýmlarla tavaf ederdim
ne zordu bilemezsin
ýhlamur
gece
hüzzam
boðazýma kadar hüzün
ve sarhoþlarýn naralarý talan ederdi geceyi
seni
beni
asiye abla’’nýn gözyaþlarýný
cam kapanýr
usulca sönerdi hüzzam
ýhlamurun o sen kokan kokusu yaðmalanýrdý
aðlardým
sükut-u hayal düþerdi gecenin koynuna

ýhlamuru ilkin asiye abla terketti
tabutunun evden çýkýþýný gördüm
gözyaþlarýný sildiði yazmasý
üstündeydi
geceden kalan gözyaþlarý
parlýyordu
ýhlamur
ben
öylece bakýyorduk
süryani lehçesi üçüncü ortaðýmýzmýþ
-ben biloorduum
bizde biliyorduk
ama hiç deþifre etmedik
bir günah gibi gizledik
sufiyanlar dergahtan çýkýyordu
herþeyden bi haberdiler
ve rahmet okumak onlarýn töresiydi
ve merhametperverdi onlarý gönderen
rahmandý
rahimdi
yalnýzlarýn penagâhýydý

ayný gece bitti hüzzam
sanki sol kolum yoktu
sanki bedenim eksikti
o gece döküldü yapraklarý ýhlamurun
o gece ýhlamur
bir ölünün sahipsiz hüznünü giyindi

sanki bereketi kesildi yaðmurun
annem güzâr-ý ömrüm gibi geçti bahar
dedi ya
pencereyi kaparken
iþin aslýný ben biliyordum
süryani biliyordu


ve sen gittin sonra
babanýn tayiniyle
acý bir hüzzam
ateþ gibi düþtü
içime
içimize
titredi sanki
o koca gövdesiyle
düþürürken son yapraðýný ýhlamur
ben gördüm
adýmýzýn yazýlý olduðu yer kanýyordu
sanki delinmiþti baðrý
senden emanet sol yanýmda
muska gibi taþýdýðým aðrý

artýk dergâhlarda yasak
hani sufiyanlarýn töresi
hani son dua
yetiþ ey rahmet-i hüda

þimdi sýrrýmla baþbaþa kaldým
beni anla asiye abla beni anla
þimdi bir ben biliyorum ölümü
bir de ýhlamur aðacý
süryani
hiç bir þeyi bilmiyor

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.