’Unut býrak’ diyorlar, terk edip de gideni; Perdelerim kapandý söndü ýþýðým hâlem. ’Unut böyle üzüp de seni Leyla edeni.’ Caným böyle yanarken ne bilir ki el âlem? Ben bile bilmiyorum, bende daðýlan beni Yazmasam diyorum da, dinlemiyor ki kalem...
..
Üstüme gece gibi, çöküyor karanlýðým; Eriyerek tükendi, yok iðne ucu ümit. Bitti sevdaya aþka tükenmez hayranlýðým, Takvimler hüzün ile sanki ’tamam’ der vakit, Sadece aldanýþa duyduðum piþmanlýðým. Ritmi bozuk kalbimde sancýdýr sanki gel git.
...
Hayat oyun dediler, hep ebeyim peþ peþe; Arýyorum durmadan her sevdiðim saklandý.. Çöllere düþtü yolum, revan oldum güneþe Caným güneþten fazla aþktan sevdadan yandý. Bir çare yokmuþ meðer gönüldeki ateþe, Ab-ý hayat ararken mevt-i badeye kandý.
...
Gümüþî sükûtlara, mahkûm etti kaderim; Kimse ile deðildi, benim benle savaþým. Ne tek kula kýrgýným, ne de sitem ederim Kurtulmadý ki bir kez çilelerden bu baþým. Artýk tören istemem sessiz çekip giderim, Bilirim yaðmurlarla toprak olur naaþým...
ESRA DEREL
25.08.2010-ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
vuslat05 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.