gökyüzü gri dumanlý
süzülen damlalar ise
sokak aralarýnda kül kadar savruk
kolay mý girdabýn içinde adým izi býrakmak
varlýðýn, yokluðunun durgun seyirlerin de
çýkarýp duvarlara astýðým
filizlenen hiçliðin nabzýný tutuyorum
sensiz
oysa ki
kaldýrýmlarýn mazharý
savrulduðumu unutacak kadar
hýzlý vuruyor yüreðime
sabah ölüsü kadar
deðerlerin teninde açan
kuzguni bir sabýrla devriliyor benliðimden
boy veren gün
ardýndan
emanet ediyorum
tüm yüreðimde birikenleri
sevdanýn adým izine
.............