Zamansýz bir kayýp, çevir kafaný da bir bak; seni asýl yaralayan neydi? Kaybetmek mi yoksa kaybettiklerin mi? Yarattýðýn kendi uzayýnda yok gibisin çoðaldýkça çevre, küçüldün. Ýstif olan balýklarýn yüzgecini gör o bile olamazken sen. Bir kere de kendin uzan yarana, ne tuz ne de merhem ara; kendini ara önce o açýlmýþ yaralarda. Tut ki seninle ayný herkes Tut ki senden farklý herkes ne deðiþecek, ne getirip götürecek? Tut ki kaçmasýn hayatýnýn ipleri, Tut ki uçup gitmesin balonlarýn Tut ki, ilk defa kayýplarýna üzül, kaybetme duygusuna deðil ve Tut ki her þeye baþtan baþlamayalým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ulasbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.