ÖYLECE GİTTİN

"Sen dertli bir karanfil ben garip bir sümbüldüm
Sen henüz açmamýþ gül, ben ise bir bülbüldüm"

Gece semadan kaçýp yýldýz sukut beklerken
Saati yalnýzlýða kurdun da öyle gittin
Ben sevdanýn yükünü yüreðime yüklerken
Gözlerimin önünde durdun da öyle gittin

Leyla’nýn tokatýný hýrsla çakýp yüzüme
Gözlerinden damlayan zehir akýp özüme
Þirin’in bakýþýyla son kez bakýp gözüme
Ferhat’ýn daðlarýný yardýn da öyle gittin

Masal diyarlarýnda gülü bülbülden çalýp
Karanfilin hüznünü yalnýz sümbülden alýp
Gönlümün sayfasýna aþk diye külden kalýp
Basarak, yüreðimi kýrdýn da öyle gittin

Akan yaþý mendille hep sildiðimiz anda
Nefesin karýþtýðý bildiðimiz mekanda
Acýya karþý galip geldiðimiz zamanda
Can alýcý soruyu sordun da öyle gittin

Aþk, saf sözcükleri ekliyorken dilime
Ýki damla yaþ düþtü bekliyorken elime
Ayrýlýk acýsýný yüklüyorken belime
Hasretini boynuma sardýn da öyle gittin

Gönül aþk bahçesinden henüz almadan demi
Gözlerimdeki yaþýn daha solmadan nemi
Þairin ellerinde son olmadan kalemi
Kýrarak, ellerimi yordun da öyle gittin

Bir melek sanýyordum meðer yanýmda yýlan
Sen çekip gittin ama zehrin kanýmda kalan
Kýpýrdamadým bir an namlun alnýmda olan
Silahýný çekerek vurdun da öyle gittin

Erol KONUR
Sosyal Medyada Paylaşın: